Zamek w Książu

Na przedmieściach Wałbrzycha góruje nad okolicą dawny zamek Hochbergów w Książu. Ten trzeci co do wielkości zamek w Polsce zachwyca miłośników sztuki oraz przyprawia o dreszcz poszukiwaczy skarbów i zagadek z II wojny światowej. Bo podziwiać tu można nie tylko wspaniałe wnętrza i malownicze ogrody ale także podziemne sztolnie i korytarze, w których jak niektórzy sądzą być może ukryte są do tej pory skarby III Rzeszy.

Początki zamku w Książu sięgają czasów Piastowskich i istnienia Księstwa Świdnicko – Wałbrzyskiego. W końcu XIII wieku go zbudował Bolko I Srogi. Pozostałości tej niewielkiej warowni podziwiać można w środkowej części obecnego kompleksu. Z czasem stał się on siedziba starostów, a na początku XVI wieku trafił w ręce rodziny Hoberów, którzy zmienili później nazwisko na Hochberg. Za ich rządów, które trwały do II wojny światowej zamek nabrał obecnego wyglądu. Kolejni właściciele przeprowadzali liczne przebudowy i upiększenia zgodne z duchem zmieniających się czasów. Przemianom uległa nie tylko kompleks zamkowy ale także jego otoczenie. Powstał tu okazały park oraz ułożony tarasowo ogród. 

Czasy świetności rezydencji w Książu przerwała II wojna światowa. Początkowo gospodarował tu Dyrekcja Kolei a następnie przechowywano zbiory Biblioteki Pruskiej z Berlina.  W 1943 roku została ona przejęta przez hitlerowska organizację Todt, która wykorzystywała go jako jedną ze swoich kwater. Wspaniale dekorowane wnętrza zostały niemal całkowicie zniszczone i zamienione na koszary. Jednocześnie pod zamkiem wydrążono siec tuneli na kilku poziomach. Pracę tę wykonywali więźniowie obozu koncentracyjnego Gros Rosen a następnie byli powstańcy warszawscy. 

Okres II wojny światowej jest najbardziej tajemniczy w historii zamku. Spekuluje się o tym, że miała tu powstać kwatera Hitlera, centrum dowodzenia czy ośrodki badawcze produkujące broń nowego typu. Te niewyjaśnione to tej pory spekulacje podgrzewają wyobraźnię miłośników zagadek z okresu II wojny.

Dziś na zamku znajduje się muzeum udostępniające odrestaurowane wnętrza utrzymane w stylu baroku wiedeńskiego. Najpiękniejszym z nich jest tak zwana Sala Maksymiliana z przepięknymi sztukateriami i zdobieniami. Ponadto we wnętrzach prezentowane są mele, porcelana, szkoło i rzemiosło artystyczne z epoki. Osobną częścią są zamkowe podziemia, przez które wiedzie trasa śladami pamiątek II winy światowej. Godny zobaczenia jest także okalający zamek park z ogrodami w stylu francuskim.