Kampinoski Park Narodowy

Na zachód od Warszawy rozciąga się Puszcza Kampinoska będąca najlepiej zachowanym kompleksem leśnym w regionie. Na jej terenach w 1959 roku utworzono kampinoski Park Narodowy, który ma za zadanie ochronę tego unikalnego obszaru przyrodniczego i krajobrazowego oraz racjonalne udostępnianie go turystom. Ze względu na swoje walory park został uznany w 2000 roku za rezerwat biosfery UNESCO.

Kampinoski Park Narodowy obejmuje powierzchnię ponad 28 tysięcy hektarów. Jest to teren bardzo zróżnicowany, obejmujący zarówno nieuregulowaną dolinę Wisły z jej starorzeczami, łachami oraz wyspami jak i śródlądowe wydmy, bagna i tereny leśne. To wszystko sprawia, że występuje tu bardzo duża różnorodność roślin i zwierząt.

Największym bogactwem parku są śródlądowe wydmy. Powstały one w pradolinie Wisły i stanowią najlepiej zachowany kompleks takich obiektów w Europie. Spotkać tu można dwa rodzaje wydm – paraboliczne zwane też łukowymi oraz wałowe. Porastają je przede wszystkim lasy sosnowe.

Zupełnie odmienny krajobraz zobaczyć można na kampinoskich bagnach. Występuje to przede wszystkim roślinność łąkowa oraz zarośla bagienne. Spotkać tu można wiele ciekawych gatunków ptaków. Gniazdują tu miedzy innymi żurawie, wodniczki, błotniaki czy bociany czarny i biały. Dzięki dużej populacji ptaków obszar parku został uznany za ostoję ptaków o znaczeniu europejskim.

Tereny parku związane są nie tylko z przyrodą ale także historią. Rozgrywały się tu liczne potyczki podczas powstania kościuszkowskiego i styczniowego, we wrześniu 1939 roku walki toczyła tu armia „Poznań” a podczas okupacji ukrywały się liczne oddziały partyzanckie. W leżących na terenie parku Palmirach znajduje się z kolei jedno z najważniejszych w Polsce miejsc pamięci. Poświecone jest ono Polakom zamordowanym w tutejszych lasach przez Niemców w latach 1939-1944. Na cmentarzu spoczywa ponad 2000 osób, wśród nich Maciej Rataj i Janusz Kusociński.

Kampinoski Park Narodowy jest bardzo dobrze dostępny dla turystów. W jego obrębie znajduje się ponad 350 kilometrów szlaków pieszych oraz 140 kilometrów szlaków rowerowych. Można nimi dotrzeć w najbardziej atrakcyjne turystycznie miejsca parku. Uzupełnieniem szlaków są miejsca ogniskowe, polany wypoczynkowe wyposażone we wiaty, ławy i stoły. Aby ułatwić przybycie do parku osobom zmotoryzowanym wyznaczono na jego obrzeżach 21 parkingów. Atrakcyjnym sposobem dotarcia do północno-zachodnich części parku jest podróż kolejką wąskotorową z Sochaczewa.