Sanktuarium w Licheniu

Licheń Stary to niewielka miejscowość położona we wschodniej części województwa wielkopolskiego. Oblewają go wody jeziora Licheńskiego, otaczają lasy i łąki. Wieś istniała tu już w średniowieczu i pewnie nie wyróżniałaby się niczym szczególnym gdyby nie wydarzenia jakie miały tu miejsce w połowie XIX wieku.

Wtedy to w znajdującym się w pobliżu Lasku Grąblińskim pasterz Mikołaj Sikatka miał mieć widzenie przedstawiające Matkę Boską. Do objawienia doszło przed obrazkiem jaki na drzewie zawiesił wcześniej Tomasz Kłossowski, kowal z pobliskiego Izabelina. Sikatka twierdził, że Matka Boża nakazała mu przeniesienie obrazu do miejscowego kościoła oraz zapowiedziała, że w okolicy wybuchnie epidemia. Początkowo słowa pasterza potraktowano z dużą nieufnością, jednak kiedy zapowiedziana epidemia cholery rzeczywiście nawiedził te rejony ludzie zaczęli gromadzić się przed obrazem. Wkrótce też władze diecezjalne nakazały jego przeniesienie do kościoła. Same objawienia nigdy nie zostały prze kościół uznane. 

Wokół obrazu Matki Bożej uznawanego od tamtej pory za cudowny zaczęło wkrótce powstawać sanktuariu. Przybywali tu licznie pielgrzymi przede wszystkim z terenów wielkopolski i sąsiednich Kujaw. Zaczęli oni także odwiedzać Las Grąbliński, gdzie miało dojść do objawień. W tym czasie w Starym Licheniu wybudowany został kościół świętej Doroty, który stał się centrum całego sanktuarium.

Z czasem dookoła kościoła powstał cały kompleks pielgrzymkowy, z domem pielgrzyma, parkiem z kamienną Golgotą, kaplicami oraz cudownym źródełkiem. Największa inwestycja była jednak rozpoczęta w połowie lat dziewięćdziesiątych budowa nowej bazyliki. Potężna budowla oddana do użytku w 2004 roku jest największym polskim kościołem. Zajmuje także ósme miejsce w Europie oraz dwunaste na świecie. Jej kopuła widoczna jest z odległości kilku kilometrów a całość onieśmiela swoim ogromem. Uporządkowano także Las Grąbliński tworząc tam stacje różańcowe oraz drogę krzyżową.