Słowiński Park Narodowy

Choć nazwa Słowińskiego Parku Narodowego nie jest zbyt dobrze rozpoznawalna to już o ruchomych bądź wędrujących wydmach słyszał prawie każdy. To właśnie one sprawiają, ze ten jeden z dwóch nadmorskich parków narodowych odwiedzają każdego roku tłumy turystów. Jego nazwa pochodzi od dawnych mieszkańców tych terenów -  Słowińców a wydmowy krajobraz oraz specyficzna flora  i fauna czynią go jednym z najbardziej unikalnych obiektów przyrodniczych w kraju.

Słowiński Park Narodowy utworzony został w 1967 roku w celu ochrony systemu przymorskich jezior, bagien i torfowisk oraz unikalnych w skali kraju wędrujących wydm. Krajobraz tych okolic ukształtowany został przez budującą działalność morza oraz morskich wiatrów. Około 6 tysięcy lat temu znajdowała się tu zatoka, która stopniowo była oddzielana od otwartego morza przez nanoszony przez fale morskie i wiatr piasek. Powstały w ten sposób jeziora Łebsko, Gardno, Dołgie Wielkie i Małe oraz Smołdzińskie. Charakteryzują się one okresowym dopływem słonej wody co powoduje, że można tu spotkać roślinność słonolubną. Jeziora to także ptasi raj. Gniazduje tu blisko 260 gatunków, dla których w większości są to tereny lęgowe. Z tego względu obszar parku został włączony do międzynarodowej konwencji z Ramsau mającej na celu ochronę ptactwa.

Wiejący od strony morza wiatr przewiewa nanoszony przez wodę piasek od plaż w głąb lądu. Powoduje to powstawanie tak zwanych wędrujących lub ruchomych wydm, które przemieszczają się z prędkością od 3 do 10 metrów na rok. Najwyższą z nich jest Góra Łącka o wysokości ponad 40 metrów nad poziomem morza. Przez wydmy wiedzie jeden z najbardziej uczęszczanych na wybrzeżu szlaków turystycznych, dzięki któremu podziwiać można działalność wiatru. 

Nawiewany od strony morza piasek zasypał w ciągu wieków kilka wsi Słowińców. Jednak pamięć o ich kulturze nie zaginęła. W Klukach, na terenie Parku znajduje się Muzeum Wsi Słowińców – niewielki skansen, w którym prezentowane są chaty, obiekty gospodarcze oraz kultura materialna tej grupy etnograficznej. Niedaleko miejscowości znajduje się morenowe wzniesienie – Rowokół o wysokości 115 metrów nad poziomem morza. Ta święta góra Kaszubów jest obecnie punktem widokowym, z umieszczoną na szczycie wieżą obserwacyjną.