Babiogórski Park Narodowy

Babia Góra, nazywana także Diablakiem to najwyższy szczyt polskich Beskidów. Położona na granicy polsko – słowackiej, na południe od wsi Zawoja jest jedną z najbardziej charakterystycznych gór w całych Beskidach Zachodnich. Jest także jedynym miejscem, gdzie poza Tatrami występują piętra roślinności typowe dla gór wysokich.

Aby chronić najwyższą część polskich Beskidów w 1954 roku powołano do życia Babiogórski Park Narodowy. Obejmuje on obecnie przeszło trzydzieści trzy kilometry kwadratowe górskiego terenu w okolicach Królowej Beskidów.

W Babiogórskim Parku Narodowym obserwować można charakterystyczny, piętrowy układ roślinności. Występują tu mieszane lasy regla dolnego oraz iglaste bory górnoreglowe, piętro kosodrzewiny oraz alpejskie. W związku z tym występują tu liczne gatunki łysogórskie takie jak kosodrzewina, goździk okazały, zawilec narcyzowy, kosmatka brunatna czy rogownica alpejska, która jest endemitem babiogórskim.

Ruch turystyczny w Parku skupia się przede wszystkim w okolicach Babiej Góry, na którą prowadzą szlaki piesze. najczęściej wybierany jest wariant wyjścia szlakiem czerwonym od schroniska na Markowych Szczawinach lub od Przełęczy Krowiarki. Na bardziej doświadczonych turystów czeka jedyny poza Tatrami szlak ubezpieczony łańcuchami czyli Perć Akademików. Należy jednak pamiętać, że jej pokonywanie przy złych warunkach atmosferycznych, a szczególnie przy zalegającym śniegu może być bardzo niebezpieczne.

Babiogórski Park Narodowy ma swoją siedzibę w Zawoi, gdzie mieści się ośrodek edukacyjny. Można tu oglądać wystawę stała „W Babiogórskim lesie” oraz wystawy czasowe. Ponadto pracownicy Parku prowadzą liczne zajęcia edukacyjne w obiekcie oraz w terenie przeznaczone dla dzieci i młodzieży.

Ze względu na swoje walory przyrodnicze Babiogórski Park Narodowy został już w 1977 roku Międzynarodowym Rezerwatem Biosfery UNESCO. Można tu wspaniale odpocząć na górskich szlakach oraz podziwiać rozległe panoramy górskie z Diablaka i innych szczytów.